وبلاگ روح الله حاتمی بهابادی

 

 

من از این پنجره ها بیزارم

چون که این پنجره ها بر دلشان گرد و غبارست فقط

بی رحمند

آه این پنجره ها می فهمند

زل زدن را

درد این انتظار را

نیامدن را

 

 

باز هم من

تنها مانده پشت این دیوار

نگاه دوخته بر پنجره ها

روح بیمار

باز تکرار قاب پنجره ها

باز تکرار همین تصویر

آه این پنجره ها بی رحمند

من از این پنجره ها بیزارم

 

تیـــــک تـــــاک

این صدای عقربه هاییست که می خندند ، به تنهایی ام.

و چه ناشیانه طعنه می زنند ، به روزهایی که با نبودنت فقـط می گذرد.

 

دزدی به مال نیست

تو هم دزدی!

دزد باورهایم

قبل از تو باور داشتم دل به دل راه دارد.

 

 

دلبری را از کجا آموخــته ای؟              شیوه ای داری که کمتر دیده ام

عشوه هایت می زند آتش به جان      عشوه ای داری که کمتر دیده ام

گرچه خود اخترشناسی ماهرم          جلوه ای داری که کمتر دیده ام

خطوه هایت می رباید دیـــن را           خطوه ای داری که کمتر دیده ام

قافیه با خنده ات گردد غلط                خنده ای داری که کمتر دیده ام

به دامت گر فتادم باز مجنون

به من خرده مگیر ای نازخاتون

گرفتاری به بندت خود رهاییست

به بندم کن ، رهایم کن ، تو اکنون